اشک جاری
باریک می شوم
در پشت شعرهایم
مانند مردمک هایم
تا بنویسم از اشک هایم
وقتی که می بارند
بر کویرهایم
بر گونه های خشک کویرم
وقتی بریده ام از دنیا
با اشک های جاری رود
بر گونه های خشک دعا
تا حاجت روا شوم
و کویر دلم
به بار بنشیند
+ نوشته شده در سه شنبه بیست و سوم آبان ۱۳۹۱ ساعت 23:5 توسط محمدمهدی اسدزاده
|
در این زمانه ای که ساحت مقدس قلم بیش از آن که در اختیار حق و حقیقت باشد در کف امیال و هواهای نفسانی است و در راستای وارونه جلوه دادن حقایق ، آمده ام تا شاید این گونه نباشم و قلم مورد قسم حضرت حی را در راه صحیحش به کار برم .