مولا جان، قدس انتظار قدوم مقدست را مي كشد!
سلامي به زيبايي سحرگاه قدرهاي رمضان...
به خوشي افطار، هنگامه اذان مغرب...
سلام مولا...
مولا جان! مي خواهم برايت بنويسم، هرچند مي دانم كه مي داني!....
مولا! هر روز كه مي گذرد، ظالمين جسورتر مي شوند، ظلمشان را علني تر مي كنند و از اين سوي، مردمان ترسيده از وحشي گري، مهر سكوت بر لبانشان مي زنند...
مولا! نمي دانم از كجاي دنيا بگويم كه هر وقت خبري مي شنوم، داغي بر دلم مي نشيند. كه اگر آدم بودم، حالا ديگر نيستم.
قسي القلب شده ام انگار...
از عراق برايت بگويم، يا حجاز....
از سوريه يا لبنان يا فلسطين....
بگذار از ميانمار بگويم...
همان جايي كه پيروان اخلاق بت ها و بودا، همان ها كه آداب عرفانشان و اخلاقشان، همان ها كه داعيه متخلق بودن و انساني بودن شان را در دنيا فرياد مي كردند، و هر ساله مدال هاي اخلاق دنيوي را بر سينه هاشان مي چسبانند.... همان ها آمده اند... همان ها خانه هاي مسلمين را بر سرشن اتش زدند...
ياد چنگيز بخير... اين ها روي چنگيز را هم سفيد كردند...
مولا! از كساني بگويم كه داعيه انقلابي بودن و مردمي بودنشان عليه حكومت ديكتاتوري در شامات فلك را پر كرده است و آنگاه خانواده اي را به جرم پيروي از سنت جدت علي(ع) گردن مي زنند و حتي كودك خردسال خانواده را به جرم اين كه از خانواده شيعه است بر دار مي آويزند...
مولا! بگذار از خود كشورهاي مهد تمدن بگويم! كه مساجد مسلمين را آتش مي كشند...
مولا....ديگر توان ديدن و گفتن ندارم...
مولا روز قدس در پيش است. بيا كه قدس ما تويي. بيا اي قدسنا... بيا كه قدس انتظار قدم هاي مقدس تو را مي كشد. اي قدس عالم بشريت... مولا!
اين مسجد قبه الصخره يا همان قدس است.
و اين جا مسجدالاقصي است كه براي مسلمين داراي اهميت فوق العاده اي است.
در این زمانه ای که ساحت مقدس قلم بیش از آن که در اختیار حق و حقیقت باشد در کف امیال و هواهای نفسانی است و در راستای وارونه جلوه دادن حقایق ، آمده ام تا شاید این گونه نباشم و قلم مورد قسم حضرت حی را در راه صحیحش به کار برم .